پيام
+
«صداي توست جاده‌اي که مي‌رود که مي‌رود/ به باغ اشتياق ما وزان سحر برآورد» استاد ما با صداي شما هميشه زندگي کرده ايم به معنايي واقعي صداي شما نويد مهر زيبايي وطن بود . تواضع‌تان جوانه‌هاي غرورمان؛ حال که از اين دنياي فاني پر کشيده ايد، بايد گريست به خود ولحظاتي که با وجود شما داشتيم اما قدرش را ندانستيم...
انديشه نگار
99/7/21
يک فنجان آرامش
سلام.ممنون از شما استاد فرهيخته که در دوران کرونايي پارسي؛ ما رو از متن نوشته هاي عالي تون بي نصيب نمي کنيد.البته خوشحال مي شيم از انديشه و بازتاب احساس شما متن نوشته بخوانيم تا بر جان احساس ما بچسپد:)@};-
مهرباني #
{a h=puke}يک فنجان آرامش{/a} ممنون لطفتون من استاد نيستم بزرگوار شاگردي هم افتخار مي خواهد که ندارم اما از محبت شما به پاس ادب ممنون وشکر گزارم شايد کمترين کار در حد توان ووسعت انديشه م باشد